مهدی(عج) بیا ز قاتل مادر سوال کن / زهرا(س) چه کرده بود که اورا کتک زدند؟
گه غسلش ندیدی آب می گوید علی این پیکر زهراست باور کن
شنیدی گاه دفنش حاک می نالد براو چشم زمان دریاست باور کن
چو برجسم نحیف او کفن کردی فغان ازعرش حق برخاست باورکن
مکن گریه اگرمخفی بود قبرش که قبرش درهمه دلهاست باور کن
ز پیشم فاطمه رفتی و می دانی ز بعد توعلی تنهاست
براو دیوار ودر، در ناله دیدم / پراز ،شیون شده هرجای خانه
ندیده دیدگانم لحظه ای خواب / زبس که اشک شد زآنان روانه
من درمانده زینب را چه گویم / چو گیرد مادر خود را بهانه
دگرسجاده، شب او را نبیند/ نشسته، در نمازی عاشقانه
چو برنعشش نماز دفن خواندم / کشید ازجان من آتش زبانه
به دست خویش مدفونش نمودم / به قدی خم ،به چشمی تر به خانه
چو من در موقع دفنش، غریبی / نبیند هیچ چشمی در زمانه
به حالش دیده ی مه غرقه اشک/ که زهرا دفن گشته مخفیانه
تمام عمر می سوزم ازاین غم / که او را دفن کردم من شبانه
تمام هستی ام از دست من رفت / نماند از صبر در حیدر نشانه
خداوند به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله میفرمایند:
یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک ،ولولا علی لما خلقتک و لولا فاطمة لما خلقتکما
ای احمد،اگر تو نبودی جهان را پدید نمی آوردم ، و اگر علی نبود تو را خلق نمی کردم ، و اگر فاطمه نبود شما را نمیآفریدم.
آه را در دل نهان کردی چرا ؟ / ماه را در گل نهان کردی چرا ؟
یا علی جان تربت زهرا کجاست ؟ / یادگار غربت زهرا کجاست ؟
کاش زهرا پشت در تنها نبود / مادر سادات هم عباس داشت
یا علی قبر پرستویت کجاست / آن گل صدبرگ خوشبویت کجاست
هر چه باشد من نمک پرورده ام / دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
میان کوچه ها با ضرب سیلی / همه دار و ندارم را گرفتند
فرزند آن بشکسته پهلو خواهد آمد / با رمز یاالله و یا هو خواهد آم
والفجر یعنی شیعیان وقتی نمانده / با ذو الجناح و ذوالفقار، او خواهد آمد
با شال عزا مرد غریبی میگفت / ایام عزای مادرم زهرا شد
ظاهراً تشییع یک پیکر، ولی / باطناً تشییع زهرا و علی